İslam tarihinde iptidaen Tanrı ve Hz. Muhammed dolayımı ile kendini bunların temsilcisi (hilafet) olarak vazeden devlet (saltanat-aile-kabile), kamu/herkesin malını (hazine-beytülmal), “Allahlık-arpalık” olarak “hiç kimsenin” malı olarak görünce;  onu yemenin “meşru” olduğu; zahmetsiz, emeksiz, üretimsiz, beleş-bedavadan (gaza-ganimet-gasp) yaşamın ideal olduğu ve işsizliğin bol olduğu bir toplumda, “vakıf” veya “sosyal yardım” adı altında kamu imkânı/malı dağıtarak taraftar/oy satın almak, iktidar olmak son derece kolaydır. Bütün bir İslam-Türk tarihinin ve son yirmi yılın özeti budur. Bu kitapta toplanan yazıların ortak paydası, bu zihniyetin ahlaki eleştirisidir.