Sahih bir kendi-öz, Kur’an’da Allah’ın yaratılışta insana üflediği ruh, fuad, kalb-i selim, lüb, basiret, fıtrat, hanif, şehit/şahit, nur… olarak isimlendirilir. Türkçede buna “vicdan” diyoruz. Bu kitapta toplanan iki bine yakın ilham/fragman bu özün, kendiliğin arayışı veya bunun yansımalarıdır. Kur’an, insandaki böyle bir öze hitap eder ve bu özü gürleştirmeye, gümrahlaştırmaya çalışır. Bu öz, taş ve cevher gibi bir “şey” değildir; sürekli titreyen, mütevazı, tekin olmayan, terleyen, tetikte ve teyakkuzda olan endişeli bir süreçtir. Bir uykusuzluk hâli, bir kül yutmama dikkatidir. Karşıtı, istiğna-istikbâr (şeytanlık) ve narsisizmdir. Burada söylenenlerin ne kadar “sahih” olduğuna, okuyucuların kendi-özlerinin sahihliğinin derecesi karar verir. Zira başka bir hakem yoktur.