İzzeddin b. Abdüsselâm, hayatının son on yılını Memlûkler döneminde geçirmiştir. Devrin en önemli İslam âlimi diye bilinir. Ayrıca Şeyhü’l-İslâm lakabıyla da bilinir. Yaşadığı yüzyılda siyasi iktidarların mezhep taassubunu olabildiğince ağırlaştırmalarına rağmen o, ne “mihne”lere aldırmış ve ne de şerh, ihtisâr ve haşiye yazmayı tercih etmiştir. Aksine olabildiğince özgün ve müstakil te’lif eserler vermeye gayret göstermiştir. Hatta o, İslami ilimler tarihinde “müctehid” seviyesine yükselebilen ender şahsiyetler arasında sayılmıştır.