Kutsal Kitap’taki bazı pasuklara atıf yapılarak insanları hatalardan ve kişinin kurtuluşuna mani olacak sapkınlıklardan korumak amacıyla tüm kilise tarihi boyunca kitaplara müdahale edilmiştir. Orta Çağ’da “kabul edilemez” içeriğin ihbarı ve bireysel yargılama/cezalandırma ile gerçekleşen denetim, matbaanın geliştirilmesi ve basılı eserlerdeki artış sebebiyle yeni biçim ve kurumsal bir yapı kazanmıştır. İlk dönemlerde el yazmalarının yakılarak imhasıyla başlayan kilise denetimi, 1550’lerden itibaren Papalık kararnameleri, konsil kararları, yasaklı kitap listeleri ve oluşturulan kurullar aracılığıyla gerçekleştirilmiştir. Farklı dönemlerde değişiklikler gösterse de emir ve talimatlara göre şekillenen kilise sansürü, matbaalarda ve basım öncesinde hazırlanan nüshalarda büyük bir etkide bulunmuştur. İbrani matbuatına yönelik sansür, kilisenin kitaplara yönelik denetim ve kontrol uygulamalarının bir parçasını oluşturmuştur. 1553-1554’te İtalya’da Talmud nüshalarının yakılması, İbranice kitapların basımında izin belgelerinin ya da kilise onayının gerekmesi ve genellikle Yahudilikten Hıristiyanlığa geçen kişiler tarafından İbranice eserlere sansür uygulanması, İbrani matbuatının karşılaşmış olduğu sorunlardan birkaçını oluşturmaktadır.