Aklıselim insanı fıtratı gereği; olumlu, hoş ve güzel olaylar sevindirdiği gibi, her türlü olumsuzluk, gam, keder gibi üzücü olaylar da ağlatır, dert de söyletirmiş. Bunun üzerine bir de marufu emir ve münkeri nehy gibi, dinî ve ilahi sorumluluk eklendi mi artık mü’mine, tabir caizse yangına seyirci kalması, yanlışa susması ve trenin raydan çıkmasına kayıtsız kalması hem vicdanen hem de dinen caiz değildir. Mecazi olarak yangın diye ifade ettiğim olumsuzluk; günümüz insanları, gençliğinin gidişatı ve istikametinin sapmasıdır. Bu olay kız erkek bütün gençler arasında günümüzde bir toplum sorunu olarak yayılmakta ve herkes tarafından da konuşulmaktadır. Fakat sadece lafını ederek hiçbir derdin çaresi bulunamayacağı da bir gerçektir. Zira günümüzde toplum olarak sıkıntısını çekip lafını etmemize binaen bu manevi hastalık birçok aileye bulaşmış özellikle geleceğin mimarı ve yapı taşları niteliğinde olan gençlerimizi etkilemiş, birçoğunu manen öldürmüş, birçoğunu da sanki gözlerini kör, kulaklarını sağır etmiş, dolayısıyla nasihat dinlemez, söz anlamaz hâle getirmiştir. Ülkemizde yayılan bu yanlış saplantı ve gidişat gerçek bir yangın veya hastalık değil, özellikle gençlerin iman ve itikatlarını bozarak benliğinden ve manevi değerlerinden koparıp tabiri caizse moloz, işe yaramaz taşlar hâline getiren deizm denen bir inançsızlık hastalığıdır.