İslam’ın Pavlusları II Paralel Din

Bu çalışmamızda tarikatlar, özellikle de felsefî tasavvuf masaya yatırıldı. Yerleşik dini kabullerimizi oluşturan “Kültürel İslam, Anadolu İslam’ı” sorgulandı. Birtakım gayri İslami kültürlerin harmanlanmasıyla oluşan tasavvufî felsefe/din; bizim kozmolojimizi, ontolojimizi, epistemolojimizi, hatta eskatolojimizi belirlemiştir. Maalesef “uydurulan din”, “indirilen dini” yok etme savaşına girişmiştir. Toplumsal yapıdaki muhafazakârlık/İslami görünürlük artmasına karşın, vahiy İslam’ından bir o kadar uzaklaşılmıştır! Demokratik yapıda görülen iyileşmelere paralel olarak dinî eğitim, cemaat ve tarikatların insafına terkedilmiştir. Cahil din baronları kitleleri peşlerine takmayı bilmişlerdir. Her türlü problemi çözmek için gönderilen din; problemin kendisi olmuştur. Bugün din denilince akla; cin-peri gibi gizemli şeyler, mucize-keramet, din uluları, yatırlar, ruhaniyet, kabir hayatı vs. gelmektedir. Son din; dinlerden bir din, adeta bir tapınak dini haline getirilmiştir.

Hristiyanlığı tahrip eden Aziz Pavlus gibi ruhban sınıfı her dinde mevcuttur!

Halis dine/vahye ve fıtrata/fabrika ayarlarına dönmeye çağıran –sayıları az da olsa- muvahhitler de vardır.

Selam olsun, Kur’an’a tâbî olanlara!