İslâm Düşüncesinde Kötülük Sorunu ve Teodise adlı serinin üçüncü cildini oluşturan bu kitap, çağdaş Islâm düşünürlerine odaklanarak, sorunun tespit ve çözüm önerilerini ele almaya çalışmaktadır. Manastırlı Ismail Hakkı, Abdullatif el-Harputî, Izmirli Ismail Hakkı gibi yeni ilm-i kelâmcılardan Elmalılı Muhammed Yazır, Babanzâde Ahmet Naim ve Ömer Nasuhi Bilmen gibi âlimlere; feylesof Muhammed Ikbâl’den Gelenekselci Ekol’ün Rene Guenon ve Frithjof Schuon gibi en önemli temsilcilerine; Bediüzzaman Said Nursî, Ömer Ferit Kam, M. Şerafeddin Yaltkaya gibi düşünürlerden Hilmi Ziya Ülken ve Nurettin Topçu gibi felsefecilere; Murtaza Mutahharî’den Hasan Hanefî’ye kadar birçok düşünürün konuya dair tartışmalarını gündeme taşımaktadır. Bu dönemin en belirgin özelliği, geleneksel teodise anlayışlarının yeterli olmadığı fikri ve buna bağlı olarak yeni çözüm arayışlarına girilmesidir. Çağdaş Islâm düşünürlerinin geleneksel teodiseleri arka plana attığını söylemek oldukça güçtür. Bununla birlikte, kötülük sorununa yeterli çözüm önerileri sunup sunamadıkları, okuyucunun takdirine bağlıdır.