Bu çalışma, İslam düşünce ve ilim geleneğinde kurucu bir role sahip olan İmam Şâfiî’nin (ö. 204/820), hadis usûlü yaklaşımını birincil kaynaklardan hareketle ortaya koymakta ve bu yaklaşımın erken dönemin önde gelen hadis usûlcülerinden Râmhurmuzî (ö.360/971), Hâkim en-Nîsâbûrî (ö. 405/1014) ve Hatîb el-Bağdâdî’nin (ö. 463/1071) eserleri üzerindeki etkilerini tespit ve tahlil etmektedir.